درصف انتظار

برخی ها عادت دارندبه محض روبروشدن باهرسختی ومشکلی فوری ناامید می شوند وبه جای توکل برخداوچاره اندیشی برای حل آن،عقب نشینی می کنند واززمین وزمان گلایه می کنندوفکر می کنندمشکلات فقط برای آنها پیش می آیدودیگران همه درناز وتعمتند.

این طرز تفکرعلاوه براینکه از نظراخلاقی زشت وناپسند بوده،نوعی بی معرفتی به خداودر نتیجه ناسپاسی دربرابرنعمت های اوست وباعث خستگی روح وگوشه گیری اجباری فردمی شود.از همه مهمتر اینکه انگیزه چاره اندیشی وتلاش رااز اومی گیردواین خود زمینه سازپدیدآمدن مشکلات بزرگتری می گردد.

امام علی(ع)دربیان این حقیقت فرموده است:هرکس سختی هاومشکلات کوچک رابزرگ شمارد،خداونداورابه سختی های بزرگ دچارمی کند.