درصف انتظار

کاش پرده های هِجرراکناربزنی وجلوه ایاز جمال زیبایت رابه چشمان گنکارمابنمایانی!

کاش بیایی وفلسفه ی زیبایی رویش رابرا نیلوفران باغچه تفسیر کنی!

کاش بیایی وبافریادی حسین وار،ماراکنارخانه ی عشق بخوانی!

کاش بیایی وبانگاه آسمانی ات مارا به خودمان برگردانی.آنگونه که مااز برکت نگاهت جاویدان شویم!

کاش بیایی وبادست های سبزت ،روح ترک خورده ی ماراازکویر عصیان به آسمان نیایش ببری ودردریای معانی غسل دهی وشفا بخش دل بیمارمان باشی!

کاش بیایی ومارا به مصاحبت پونه ها درضیافت نهرها ببری!

مهدی جان

روزی که توبیایی،روزشکوفایی تمام عشق ونابودی تمام سنگدلی هاست وچه کسی است که آرزوی چنین روزی رانداشته باشد

مهدی جان.روزی که توبیایی،بهارخواهد آمد،بغض آسمان سربازخواهدکرد،روح آسمانی درمقابل جسم زمینی عصیان خواهدکرد،تمدن هاخواهند رویید،افسانه ها رنگ واقعیت خواهند گرفت

اشک هادربلور وصال تبخیرخواهند شد.

آه هارنگ آینه خواهندگرفت،یخهای روحمان ذوب خواهدشدودردشقلیق ها تسکین خواهندیاف

مهدی (عج)خواهدآمد

وبرای هرکدام مان یک پیراهن تقوای به ارمغان خواهد آورد.

اللهمّ عجّل لولیک الفرج