درصف انتظار

زمزمه های  رقیه در خرابه با سر بابا

یااَبَتامَن ذَاالَّذِی خَضَبَکَبِدِمَائک؟

باباجان چه کسی تورا به خونت رنگین کرد؟

یَااَبَتامَن ذَاالّذِی قَطَعَ وَرِیدَیکَ؟

باباجان چه کسی رگ های گردنت را بریده؟

یا اَبَتا من  ذَاالّذی اَیتَمَنِی عَلَی صِغَرِ سِنّی….؟

بابا جان چه کسی مرا در کودکی یتیم کرد؟

یا اَبتا لَیتَنی تَوَسَّدتُ التُرابَ وَلا اَری شَیبَکَ مُخضَباً بِالدِّماء

بابا جان ای کاش خاک را بالش  سر قرار می دادم ولی محاسن تورا خضاب شده به خون نمی دیدم

به قربان سر نورانی تو                 چرا خون ریزد از پیشانی تو

رخ من نیلی از سیلی است ای سر            لبان تو چرا نیلی است ای سر

تواز چوب جفا داری نشانه                     مرا باشد نشان از تازیانه