درصف انتظار

عاشورا،تنها عرصه ی جان فشانی مردان نبود،زنان،هم در گرما گرم نبرد وهم پس از عاشورا به ایفای نقش پرداختند.امادر این بین،کودکانی هم حضورداشتند که شهادت،اسارت،احتجاج،بردباری،معرفت،مظلومیت و…..هر یک از آنها به سهم خود سبب تداوم قیام حسینی شد.حتی در برخی موارد(مثل شهادت علی اصغر(ع))

آنها سند گویایی برمظلومیت امام وعاشوراییان شدند که هیچ عامل وعنصری چنین تاثیری  در این قیام نگذلشت.بدین روی نباید نقش کودکان رادر این قیام نادیده گرفت.

هر یک از آزادمردان وشیرزنان عاشورا،به سهم خود براعتلا وتداوم این حماسه افزودند اما از حماسه ی کودکانی که دراین نهضت،پا به پای ایثارگران وجانبازان عاشورا،جان فشانی کردند،نباید غافل شد.عرصه یعاشورا از آنان خاطره ها دارد؛کودکان استواری  که در جنگی نابرابر،راه پدران خویش رادر پیش گرفتند.

کودکانی که در خون تپیدن پدران وبرادران خود را پیش رو دیدند،مبارزه باشتم وفریاد در برابرتفرعن را آموختندوبه پدران وبرادران خویش اقتدا نمودند

آنان اگر نجنگیدند اما حضور وشهادتشان نقش مهمی در گسترش ابعادعظمت قیام حسینی  داشت ودر شتاب بخشیدن به فروپاشی بنیان ظلم واستبداد در جامعه ی اسلامی تاثیری شگرف برجای گذاشت.