درصف انتظار

برای شروع وتقویت شکر گزاری می توان از دقت در نعمت های کوچک جسمی شروع کرد.برخی حتی توصیه می کنند به جاست برای سپاس بیشتر به درگاه الهی،اندکی به علوم فیزیولوپزی آگاهی یابیم تا بدانیم جسمی که در اختیار ماست،چه ساختاری دارد وچگونه عمل می کند که اگر یکی از آن عضوها نبود،چه نقصانی در او به وجود می آمد واز بسیاری از فعالیت ها محروم می ماند.

گفته اند فردی مدام به خدا اعتراض می کرد که خدایا کفش می خواهم!کفش خوب ومناسب.این چه وضعی است که من باید پا برهنه این طرف وآن طرف بروم. خدایا ….اما بعد از چند لحظه دعایش عوض شد:خدایا خیلی ممنون!…..وقتی از او پرسیدند،چند لحظه قبل کفر می گفتی وحالا شکر می گویی؟گفت:من از خدا کفش می خواستم،یکی را دیدم پا نداشت!

آری فرد بعد از این که نعمت های جسمی خود را ملاحظه ودقت نمود،باید نعمت های مادی دیگر ونیز راههای پیدایش آنها وسیردست رسی هر کدام را متذکر باشد.به عنوان مثال یک لقمه نان را با دقت بنگرد؛ابتدا دانه ای گندم بود وسپس کاشته شد وپس از در یافت آب و خاک ونور،به خوشه ای تبدیل وتوسط کشاورز چیده شد.در کارخانه،آرد شده وبعد از آن تحویل نانوا واکنون نان در مقابل انسان قرار گرفته است.

از همه مهم تر،توجه به نعمت های معنوی(مانند امام معصوم(ع))است که اگر هدایت ها یاو نبود،ما اکنون از ادعیه ومعارف وشناخت وارتباط با خدا هیچ نداشتیم!همه اینها از نعمت بالاتری حکایت می کند وآن لطف خداوند متعال است.

از نظر اسلام ،تمامی کارهای فردی واجتماعی انسان در این دنیا،از جمله آراسته شدن به فضایل اخلاقی،زمانی دارای ارزش خواهد بودکه با خداوند متعال ارتباط داشته وموجب قرب به خداباشد.بلکه با این انگیزه صورت پذیرد؛واین از مهم ترین نکته ای است که معمول افراد نسبت به آن بی توجه اند.

در این راه که شیطان(این دشمن قسم خورده)ونفس اماره واز سوی دیگر زمینه های گمراهی وغفلت وگناه فراهم است،همچنین با توجه به فقر ونیازمندی انسان،مهم ترین دستگیره،اتصالروحی به خداوند وائمه معصومین(ع)واولیای اوست.

از همان آغاز ودر طول مسیر،هر چه ثبات قدم بیشتری داشته باشیم،شیطان نیز مصمم تر ومسلح تر وارد خواهد شد.تا جایی که بنابر روایت امام صادق (ع)که می فرمایند:«شیطان نودو نُه درِخیر را بر انسان می گشاید تا در صدمین باب پیروز شود»

شیطان از انبیاء واولیا الهی ناامید نبودهونیست،چه رسد به دیگران. تنها امری که باعث نجات از وسائس نفسانی وشیطانی است،پناه بردن به خدا ودر خواست کمک وتوجه وعنایت اوست.سرّش این است که در این صورت شیطان با ما مواجه نخواهد بود،بلکه با خداروبه روست:«وَإمّا یَنزَغَنَِکَ مِنَ الشَّیطانِ نَزغٌ فَاستَعِذ بِا للهِ إنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ العَلیِمُ؛واگر دمدمه ای از شیطان تورا از جای در آورد،پس به خدا پناه ببر که او خود شنوای داناست»

پیام این شهیدان کوی فضیلت،واین نیک نامان عرصه گاه کرامت،به تمام هم کیشان این است که:بیایید ادب نسبت به حق را که در عبادات ما جلوه دارد،وادب نسبت به پیامبر (ص)راکه در تسلیم ما نسبت به او دیده می شود،وادب نسبت به قرآن را که در عمل واخلاق مامشاهده می گردد،ادب نسبت به امام ورهبر را که در هدیه کردن جانمان درراه اوملاحظه می شود،تماشا کنید.وشما در هر کجا ودر هر مو قعیتی وهر شرایطی ودر هر دوره ای که هستید همانند ما به خدا وقرآن یامبر(ص)وامام معصوم ادب کنید.

غروب واقعه

گلم که باد خزان بُرده عطر نابم را

غروب واقعه گم کردم آفتابم را

مگر به معجزۀ سوزناک اشک امروز

زبان بسته به حرف آید التهابم را

قیامتی ستدر آن سوی شعله ای عشق

زآب دیده بخوان رنج بی حسابم را

وضو به غلغل خون فرشتگان دارم

ببوس دخترِخشمِ علی(ع)،رکابم را

مرا به مرهم تیمار هیچ کس مسپار

کهبار زخم سبک می کند عذابم را

بریده طاقتم از تشنگی ولی ز وفا

به دود خیمه فرو خوردم آب،آبم را

رها کنیدمرا،وقت گریه کردن نیست

کسی ز دور صدا می زند شتابم را

بنی اسد بیایید               کفن با خود بیارید

مگر خبر ندارید          حسین کفن ندارد

گل ولاله بیارید          سر قبرش گذارید

مگر خبر ندارید         حسین مادر ندارد

حسین جانم فدای پیکر بی سرت آقان جان.